Kreml prawie na pewno wykorzystał dużą część sił, pierwotnie stacjonujących w rosyjskich bazach w byłych państwach sowieckich, od czasu rosyjskiej inwazji na Ukrainę w lutym, co prawdopodobnie osłabiło rosyjskie wpływy w tych państwach. Śledztwo Radia Wolna Europa/Radio Wolność (RFE/RL) poinformowało 14 września, że od czasu rozpoczęcia inwazji na pełną skalę rosyjska armia rozmieściła już na Ukrainie około 1500 rosyjskich pracowników z 201. bazy wojskowej Rosji w Duszanbe w Tadżykistanie, w przyszłości przemieści 600 dodatkowych pracowników z obiektów w Duszanbe i Bokhatar, mieście na południu Tadżykistanu. RFE/RL dodatkowo poinformował 13 września, że Rosja prawdopodobnie przerzuciła około 300 żołnierzy z Tuwy, z rosyjskiej bazy lotniczej Kant w Kirgistanie do walki na Ukrainie w różnych punktach od końca 2021 r.

Wycofanie się z państw Azji Centralnej jest godne uwagi w kontekście starć granicznych między Kirgistanem a Tadżykistanem. Tadżyccy i kirgiscy strażnicy graniczni wymienili ogień w trzech oddzielnych incydentach 14 września, zabijając co najmniej dwie osoby. Wzrost przemocy między Tadżykistanem a Kirgistanem, które są członkami kontrolowanej przez Rosję Organizacji Układu o Bezpieczeństwie Zbiorowym (OUBZ), towarzyszy odnowionej agresji Azerbejdżanu na Armenię, państwo członkowskie OUBZ. Siły rosyjskie wycofały również 800 personelu z Armenii na początku wojny, aby uzupełnić straty na Ukrainie, jak wcześniej informował ISW.

understandingwar.org

Finansujący Grupę Wagnera Jewgienij Prigożyn staje się twarzą rosyjskiej „specjalnej operacji wojskowej” na Ukrainie. Prigożyn wygłosił przemówienie rekrutacyjne 14 września, informując, że rosyjscy jeńcy uczestniczą w wojnie od 1 lipca, kiedy to odegrali kluczową rolę w zajęciu Elektrowni Cieplnej Wuhlehirska. Rosyjski milblogger zauważył, że Prigozhin wprowadza „stalinowska” metodę, która pozwala Kremlowi uniknąć nakazu ogólnej mobilizacji, jaka mogłaby wywołać napięcia społeczne w rosyjskim społeczeństwie. Milbloggerzy konsekwentnie chwalą sukces Prigożyna na Ukrainie, a niektórzy nawet stwierdzili, że powinien on zastąpić rosyjskiego ministra obrony Siergieja Szojgu, którego milbloggerzy i kremlowscy eksperci obwiniają o rosyjską klęskę wokół obwodu charkowskiego. Rosyjski korespondent wojskowy i milblogger Maksim Fomin (pseudonim Vladlen Tatarski) twierdził, że rozmawiał z Prigożynem o sytuacji na granicy ukraińsko-rosyjskiej po wycofaniu się wojsk rosyjskich z tego obszaru. Jeśli doszłoby do spotkania Prigożyn-Fomin, mogłoby to wskazywać, że Kreml próbuje zająć się wielomiesięcznymi skargami milblogerów, że rosyjskie Ministerstwo Obrony nie usłyszało ich krytyki podkreślającej nieskuteczność rosyjskiego wyższego dowództwa. Prigożyn jest bliskim powiernikiem Putina, a jego rozwijające się relacje z milblogerami mogą pomóc utrzymać poparcie milblogerów dla działań wojennych Kremla, jednocześnie robiąc kozła ofiarnego z Szojgu i rosyjskiego Ministerstwa Obrony za klęskę wokół obwodu charkowskiego.

understandingwar.org