Siły ukraińskie rozpoczęły znaczącą zmechanizowaną kontrofensywę w zachodnim obwodzie zaporoskim 26 lipca i wydaje się, że przedarły się przez niektóre wcześniej przygotowane rosyjskie pozycje obronne na południe od Orichowa. Źródła rosyjskie, w tym rosyjskie Ministerstwo Obrony (MON) i kilku wybitnych blogerów, twierdziło, że siły ukraińskie przypuściły intensywny frontalny atak na Robotyne (10 km na południe od Orichowa) i przedarły się przez rosyjskie pozycje obronne na północny wschód od osady. Nagranie z geolokalizacji wskazuje, że siły ukraińskie prawdopodobnie zbliżyły się do 2,5 km bezpośrednio na wschód od Robotyne podczas ataku, zanim siły rosyjskie zastosowały standardową doktrynalną elastyczną taktykę obrony i nieco odepchnęły ukraińskie wojska, choć nie do końca z powrotem na pozycje wyjściowe.

Źródła rosyjskie podały wiele rozbieżnych twierdzeń co do skali ataku i wynikających z niego strat ukraińskich, wskazując, że rzeczywiste wyniki i straty ukraińskie pozostają niejasne. Rosyjskie MON twierdziło, że maksymalnie trzy bataliony brały udział w „masowym szturmie” w pobliżu Orichowa, ale ISW nie zaobserwowało jeszcze wizualnych dowodów sugerujących, że w ataku brała udział tak duża liczba personelu (pełna brygada). Jeden z wybitnych rosyjskich blogerów twierdził, że siły ukraińskie używały ponad 80 pojazdów opancerzonych, a inni, bardziej konserwatywni, twierdzili, że liczba ta była bliższa między 30 a 40. Różni rosyjscy blogerzy dodatkowo podawali rozbieżne twierdzenia na temat liczby zniszczonych rosyjskich pojazdów opancerzonych. ISW nie zaobserwowało jeszcze dużej liczby anomalii cieplnych z czujników NASA FIRMS / VIIRs w tym obszarze linii frontu, które w przeszłości towarzyszyły dużym, zmechanizowanym pchnięciom. Brak porozumienia między kilkoma czołowymi rosyjskimi źródłami, które generalnie przedstawiały bardziej spójne twierdzenia na temat rozmiarów i strat wynikających z poprzednich ataków ukraińskich, wskazuje, że sytuacja pozostaje mniej niż jasna i że siły ukraińskie mogły odnieść większe sukcesy niż oceniali rosyjscy komentatorzy.

Geometria pola bitwy wokół Robotyne, a także skład sił broniących się tam rosyjskich elementów, nadają ważny kolor spekulacjom dotyczącym ukraińskiego ataku i zdobyczy. Geolokalizowane nagranie z 27 lipca pokazuje dwa ukraińskie bojowe wozy piechoty Bradley i czołg T-72 albo unieruchomiony, albo porzucony około 2,5 km na wschód od Robotyne, czyli punktu położonego około 2,5 km na południe od obecnej linii frontu. Ten geolokalizowany punkt znajduje się poza najbardziej wysuniętymi do przodu wcześniej przygotowanymi rosyjskimi fortyfikacjami obronnymi na tym obszarze, co wskazuje, że siłom ukraińskim udało się spenetrować i przedrzeć przez trudne taktycznie pozycje obronne. Tego rodzaju bitwa penetracyjna będzie jedną z najtrudniejszych rzeczy do wykonania dla sił ukraińskich w dążeniu do głębszych penetracji, jak wcześniej oceniało ISW. Linie obronne, które biegną dalej na południe od Robotyne, są prawdopodobnie mniej obsadzone niż te najbardziej wysunięte do przodu pozycje, biorąc pod uwagę, że siły rosyjskie prawdopodobnie musiały zaangażować znaczną część dostępnych sił do obsadzenia pierwszej linii pozycji obronnych na północy i wschodzie Robotyne.

Wydaje się, że Ukraińcy skierowali do tego obszaru nowe siły w celu przeprowadzenia operacji, podczas gdy siły rosyjskie pozostają przygwożdżone do linii najwyraźniej bez rotacji, odciążenia lub znaczącego wzmocnienia w tym sektorze. Rosyjscy blogerzy i anonimowi urzędnicy Pentagonu dodatkowo zauważyli, że ukraińskie jednostki, które brały udział w ataku 26 lipca, to rezerwy należące do starszych i bardziej ugruntowanych ukraińskich brygad. Z doniesień tych wynika, że ​​Ukraina może teraz wykorzystywać w walce nowe i generalnie bardziej doświadczone jednostki, podczas gdy te same pododdziały rosyjskiej 58 Armii Połączonej Armii (zwłaszcza 71. Pułk Strzelców Zmotoryzowanych 42.) są w tym rejonie nieprzerwanie od początku ukraińskiej kontrofensywy na początku czerwca, bez odsieczy. Wprowadzenie do działań nowych ukraińskich rezerw, wraz z geometrią rosyjskich linii obronnych i prawdopodobnym ogólnym pogorszeniem stanu sił rosyjskich w tym rejonie, może pozwolić Ukrainie na rozpoczęcie w nadchodzących tygodniach skuteczniejszych ataków na południe od Orichowa.

(...)

Zachodni urzędnicy bezskutecznie podnoszą oczekiwania co do szybkich i dramatycznych postępów Ukrainy, którym siły ukraińskie raczej nie będą w stanie sprostać, a także przedstawiają prognozy dotyczące prawdopodobnych ukraińskich dróg natarcia, które prawdopodobnie nie powinny były być udostępniane publicznie. ISW nadal ocenia, że ​​siły ukraińskie mogą osiągnąć znaczne korzyści w swoich operacjach kontrofensywnych, ale takie zyski prawdopodobnie będą występować przez długi czas i przeplatane okresami zastojów oraz okresami wolniejszych i ostrzejszych wysiłków, gdy Ukraińcy przechodzą do kolejnej rosyjskiej obrony linie i same wymagają odciążenia i rotacji.

(...)

Rosja wciąż szuka sposobów, by przypomnieć Armenii i Azerbejdżanowi, że wojskowa i dyplomatyczna obecność Moskwy na Kaukazie Południowym jest konieczna. Minister spraw zagranicznych Rosji Siergiej Ławrow, minister spraw zagranicznych Armenii Ararat Mirzojan i minister spraw zagranicznych Azerbejdżanu Jeyhun Bayramov spotkali się w Moskwie na dwustronnych i trójstronnych negocjacjach dotyczących Górskiego Karabachu 25 lipca. Ławrow zachowywał ostrożną równowagę między mediatorem a uczestnikiem podczas trójstronnych negocjacji, sygnalizując poparcie Rosji dla różnych stanowisk Armenii i Azerbejdżanu, jednocześnie nadal opóźniając wszelkie rzeczywiste dyskusje na temat długoterminowego, skutecznego porozumienia pokojowego. Związany z Kremlem rosyjski blogger podkreślił, że asystent został przyłapany na mikrofonie na żywo, prawdopodobnie celowo, mówiąc Ławrowowi, aby nie nazywał Górskiego Karabachu „byłym Górskim Karabachskim Obwodem Autonomicznym”, ponieważ Azerbejdżanie by tego nie docenili. Milblogger zauważył, że była to prosta, ale skuteczna taktyka manipulacji, która zasygnalizowała Armenii rosyjskie pragnienie zadowolenia Azerbejdżanu. Ławrowowi udało się również zaspokoić potrzeby Armenii, podkreślając znaczenie „bezpośredniego dialogu między Stepanakertem a Baku” oraz „zagwarantowania praw i bezpieczeństwa Ormianom z Górskiego Karabachu”, wspierając najnowszą retorykę premiera Armenii Nikola Paszyniana w tych kwestiach. Prawdopodobnie Ławrow uzyskał także zgodę Azerbejdżanu na wysłanie przez armeński rząd 400 ton pomocy humanitarnej do mieszkańców Górskiego Karabachu za pośrednictwem rosyjskich sił pokojowych podczas trójstronnych negocjacji 25 lipca.

(...)

Wybitny bloger związany z Kremlem wyraził niedowierzanie, że Stany Zjednoczone nie dostarczyły jeszcze Ukrainie myśliwców F-16 i nie oceniły rosyjskiego odstraszania ani dynamiki cyklu eskalacji jako czynnika. Milblogger wyraził zdziwienie brakiem postępów Zachodu w przekazywaniu Ukrainie F-16, stwierdzając, że „nie jest do końca jasne, dlaczego Waszyngton się ociąga”. Milblogger przedstawił obszernie kilka hipotez i potencjalnych wyjaśnień braku postępów w zatwierdzeniu ostatecznej polityki przekazania Ukrainie F-16. Milblogger w szczególności nie umieścił groźby rosyjskiej eskalacji nuklearnej ani innych czynników odstraszających na swojej liście hipotez wyjaśniających, dlaczego zachodni decydenci nie wysłali jeszcze myśliwców na Ukrainę. ISW nadal ocenia, że ​​ryzyko eskalacji nuklearnej pozostaje bardzo niskie.

(...)

Siły rosyjskie kontynuowały operacje ofensywne w pobliżu Svatove i poczyniły deklarowane postępy 26 lipca. Źródła rosyjskie twierdziły, że elementy rosyjskiego 7. Pułku Strzelców Zmotoryzowanych (11. Korpus Armijny Floty Bałtyckiej) przeprowadziły udane operacje ofensywne w kierunku Kuzemivka (13 km na północny zachód od Svatove). Rosyjskie MON twierdziło, że pododdziały rosyjskiej 15. Brygady Strzelców Zmotoryzowanych (2. Armii Połączonej, Centralny Okręg Wojskowy) kontynuowały działania ofensywne w pobliżu Serhijówki (12 km na południowy zachód od Swatowe) i posuwały się wzdłuż frontu o szerokości trzech kilometrów na głębokość 2700 metrów w okolicy. Niektóre źródła rosyjskie twierdziły, że siły rosyjskie zajęły Nadiię (16 km na zachód od Svatove), podczas gdy inny bloger twierdził, że bitwy pozycyjne trwają na linii Nadiia-Nowojehoriwka (15 km na południowy zachód od Svatove) i że nie ma potwierdzenia, że ​​siły rosyjskie zajęły Nadiię. ISW nie zaobserwowało wizualnego potwierdzenia sugerującego, że siły rosyjskie zdobyły Nadiię. Ukraiński Sztab Generalny poinformował również, że siły rosyjskie przeprowadziły nieudane operacje ofensywne na południe od Nowoseliwskiego (14 km na północny zachód od Swatowego).

Siły rosyjskie kontynuowały operacje ofensywne w pobliżu Kreminnej i 26 lipca osiągnęły zyski. Nagranie z geolokalizacji opublikowane 25 lipca pokazuje, że siły rosyjskie posuwały się na południe od Dibrowej (7 km na południowy zachód od Kreminnej). Rosyjski bloger twierdził, że siły rosyjskie posuwały się na zachód w rejonie lasu Serebryanske (10 km na południowy zachód od Kreminnej) i że siły rosyjskie zaatakowały siły ukraińskie z Szypyłówki (9,5 km na południowy wschód od Kreminnej) w kierunku Biłohoriwki (12 km na południe od Kreminnej). ​​Rosyjski bloger twierdził, że walki pozycyjne toczą się w pobliżu wąwozu Żurawka Bałka (na północny zachód od Kreminnej) i półki Torske (15 km na zachód od Kreminnej). 

understandingwar.org