Znamienne jest, że Rosja nie plasuje się nawet w pierwszej piątce w ogólnej strukturze tureckiego eksportu. Główne rynki zbytu dla Ankary to Niemcy, USA, Irak, Wielka Brytania i Włochy.

Według Federalnej Służby Statystyki Państwowej (Rosstat), handel zagraniczny Rosji w 2021 roku wyniósł 798 mld dolarów, z czego import wyniósł prawie 304 mld dolarów, a handel z UE sięgnął 282 mld dolarów – przy czym głównymi partnerami Moskwy były Niemcy (56,9 mld dolarów), Holandia (46,4 mld dolarów), Włochy (31,3 mld dolarów), Polska (22,5 mld dolarów) i Francja (22 mld dolarów).

Obroty handlowe z krajami APEC (Wspólnoty Gospodarczej Azji i Pacyfiku) w ubiegłym roku wyniosły 261 mld dolarów, z czego ponad połowa – 140 mld dolarów – pochodziła z Chin. Na Turcję przypadły 33 mld dolarów, a na EUG (Euroazjatycką Unię Gospodarczą) 69 mld dolarów. Rosja przehandlowała z Ukrainą 12 miliardów dolarów. Głównym towarem importowym do Rosji było mięso, ryby, banany, olej, sól i inne towary.

belsat.eu

Żołnierze moskiewscy dwukrotnie bezskutecznie próbowali zdobyć Smoleńsk, którego obrońcy czekali na odsiecz. Ale podczas gdy wielki książę litewski i król polski Zygmunt gromadził „pospolite ruszenie”, 1 sierpnia Smoleńsk skapitulował pod ostrzałem trzystu armat. Utrata miasta była tak oszałamiająca, że ​​Dubrowna, Mścisław i Kryczew, które stanowiły drugą linię obrony, po prostu otworzyły wrota przed nieprzyjacielem. Wojska moskiewskie mogły teraz bez przeszkód poruszać się dalej w głąb ziem białoruskich. Zagrożone było istnienie całego wielkiego księstwa. Istniało też zagrożenie dla sojusznika Litwy – Królestwa Polskiego, gdyż w 1513 roku Moskwa podpisała traktat ze Świętym Cesarstwem Rzymskim przeciwko Wielkiemu Księstwu Litewskiemu i Królestwu Polskiemu.

We wrześniu 1514 r. połączone siły Wielkiego Księstwa Litewskiego i Królestwa Polskiego ruszyły pod Orszę. Armia sojusznicza liczyła około 30 000 żołnierzy. Na jej czele stanął wielki hetman litewski Konstanty Ostrogski, który przeszedł do historii jako „drugi Hannibal”. Po jednej z nieudanych bitew spędził trzy lata w niewoli moskiewskiej, skąd uciekł w 1506 roku i bardzo dobrze znał swojego przeciwnika. Wśród dowódców wyróżniali się Janusz Świerczewski, który dowodził 5 000 polskich żołnierzy i 3 000 najemników, oraz Jerzy Radziwiłł „Herkules”, który dowodził lekką kawalerią i zasłynął z udziału w 30 bitwach.

Według różnych szacunków armia moskiewska liczyła od 30 do 80 tysięcy żołnierzy, głównie jeźdźców, dowodzonych przez Iwana Czeladnina i Michaiła Bułhakowa-Golicę. Spór o stanowiska wśród dowódców moskiewskich stał się jedną z głównych przyczyn zwycięstwa Wielkiego Księstwa Litewskiego. Wojska moskiewskie pod naporem wojowników Ostrogskiego wycofały się przez Dniepr, kontrolując przeprawy. Jednak Ostrogski zrobił ruch, którego moskowici najmniej się spodziewali.

W nocy 8 września, będąc kilka kilometrów od Orszy i zbiegu Kropiwny z Dnieprem, Ostrogski kazał przeprawić się przez rzekę znanym mu brodem w pobliżu wsi Paszyna. Most zbudował Jan Bast, a do jego skonstruowania wykorzystano nawet beczki po winie i piwie.

Do rana przeprawiono już główną część armii, co było niespodzianką dla Moskali. Mimo to ich dowództwo uznało, że to doskonała okazja do pokonania oddziałów Ostrogskiego, które były jak w pułapce, ponieważ za nimi była rzeka. Dodatkowo zdecydowano ich obejść.

Wojska moskiewskie uderzyły na flanki, ale ich atak został zatrzymany przez doskonale rozmieszczone grupy taktyczne armii Ostrogskiego. Następnie na jednym ze skrzydeł największy hetman zarządził pseudoodwrót, po którym Moskale wpadli w zasadzkę artylerii. To zadecydowało o wyniku bitwy. Po pokonaniu jednego z pułków moskiewskich przy pomocy artylerii, Ostrogski wysłał do bitwy odwody, a zdezorientowani Moskale wycofali się za rzekę Kropiwnę, zostawiając cały tabor, tysiące jeńców i zabitych.

Zwycięstwa pod Orszą zostało wykorzystane przez Wielkie Księstwo i Królestwo Polskie do celów propagandowych, co było wielkim sukcesem w Europie Zachodniej. Dla Moskwy straty były tym większe, że praktycznie całe dowództwo ich armii zostało pojmane. Zwycięstwo pod Orszą było pierwszym dużym zwycięstwem w polu Wielkiego Księstwa Litewskiego nad Wielkim Księstwem Moskiewskim i pokazało, że rycerstwo litewskie potrafi walczyć i zwyciężać. Jednak taktyczne zwycięstwo w bitwie niestety nie przyniosło sukcesu w wojnie, która zakończyła się dopiero w 1522 r. podpisaniem pięcioletniego rozejmu. Smoleńsk został utracony, ale Moskwa zrezygnowała z roszczeń do Kijowa, Połocka i Witebska. Co prawda, ​​wkrótce rozpoczęła się nowa wojna.

belsat.eu

Siły ukraińskie w południowo-wschodnim obwodzie charkowskim prawdopodobnie wykorzystują przeniesienie sił rosyjskich na oś południową do przeprowadzenia oportunistycznej, ale wysoce skutecznej kontrofensywy na północny zachód od Izjum. Siły ukraińskie prawdopodobnie wykorzystały niespodziankę taktyczną, aby 7 września przejść co najmniej 20 km na terytorium zajmowane przez Rosję we wschodnim obwodzie charkowskim, odzyskując około 400 kilometrów kwadratowych ziemi. Źródła rosyjskie twierdziły, że rosyjskie wojska zaczęły rozmieszczać posiłki na tym obszarze w celu obrony przed ukraińskimi natarciami, a rosyjskie ugrupowanie na tym obszarze było prawdopodobnie osłabione ze względu na wcześniejsze rosyjskie rozmieszczenia w celu wsparcia trwających wysiłków zmierzających do zajęcia pozostałej części obwodu donieckiego i wsparcia południowej osi. Trwające operacje Ukrainy w obwodzie chersońskim zmusiły siły rosyjskie do przesunięcia uwagi na południe, umożliwiając siłom ukraińskim przeprowadzenie lokalnych, ale wysoce skutecznych kontrataków w rejonie Izjum. Rosyjscy milblogerzy wyrazili zaniepokojenie, że ten ukraiński kontratak ma na celu przecięcie naziemnych linii komunikacyjnych (GLOC) na rosyjskie tyły w Kupjansku i Izjum, co pozwoliłoby ukraińskim wojskom na izolację rosyjskich ugrupowań na tych obszarach i odzyskanie dużych połaci terytorium. Milbloggerzy używali w dużej mierze tonów paniki i przygnębienia, uznali znaczące ukraińskie zdobycze i twierdzili, że ukraińska kontrofensywa na południu może odwrócić uwagę od trwających działań w obwodzie charkowskim, który nazywają głównym wysiłkiem ukraińskim. Poziom szoku i szczera dyskusja na temat ukraińskich sukcesów przez rosyjskich milbloggerów świadczy o skali zaskoczenia, jakie spotkały siły ukraińskie, co prawdopodobnie skutecznie demoralizuje siły rosyjskie.  

(...)

Nagrania z mediów społecznościowych nagrane przez mieszkańców obwodu chersońskiego 7 września dostarczają wizualnego dowodu na trwającą ukraińską kampanię przechwytywania na szczeblu operacyjnym. Siły ukraińskie prawdopodobnie zaatakowały rosyjskie zasoby wojskowe i węzły logistyczne w dwóch głównych obszarach – wokół miasta Cherson i wokół miasta Nowa Kachowka (55 km na wschód od miasta Chersoń). Mieszkańcy zgłosili eksplozję i opublikowali zdjęcia dymu w Oleszkach, około 7 km na południowy wschód od miasta Cherson. Źródła ukraińskie donoszą również o uderzeniach w rejonie Czarnobajewki (na północnych obrzeżach Chersonia) w nocy z 6 na 7 września. Geolokalizowane zdjęcia zamieszczone 6 września potwierdzają, że siły ukraińskie zaatakowały rosyjskie pozycje w Holej Prystani, 10 km na południowy zachód od Chersonia. Ukraińscy urzędnicy wojskowi potwierdzili, że wojska ukraińskie uderzyły w rosyjską przeprawę mostową w rejonie Holej Prystani i że nieokreślona jednostka rosyjska straciła w tym uderzeniu 70 żołnierzy. Lokalne raporty dodatkowo dostarczają wizualnych dowodów ukraińskich strajków w rejonie Nowej Kachowki, w pobliżu Vesele i Kozatske, około 3 km na północ od Nowej Kachowki, po drugiej stronie rzeki Dniepr. Zdjęcia satelitarne pokazują uszkodzenia elektrowni wodnej Nova Kakhovka i pobliskiego mostu drogowego, który wydaje się prawie całkowicie upadł. Ukraińskie źródła twierdziły, że ukraińskie strajki uderzyły w koncentrację rosyjskiego sprzętu w rejonie Nowej Kachowki.

Źródła ukraińskie i rosyjskie poinformowały o aktywności kinetycznej wzdłuż dwóch głównych kierunków działań w obwodzie chersońskim 7 września: w północnym obwodzie chersońskim na południe od granicy z obwodem dniepropietrowskim oraz w zachodnim obwodzie chersońskim wzdłuż granicy z obwodem mikołajowskim. Zlokalizowane geograficznie materiały z walk i zdjęcia potwierdzają, że wojska ukraińskie wkroczyły do ​​Wysokopilji i Nowowoznesenske, oba w odległości 5 km od granicy obwodu chersońsko-dniepropietrowskiego. Rosyjskie źródła, w tym rosyjskie Ministerstwo Obrony (MON), nieumyślnie potwierdziły, że siły ukraińskie osiągają zyski w zachodnim obwodzie chersońskim w kotle Suchy Stavok (około 65 km na północny wschód od miasta Chersoń i wzdłuż rzeki Inhulec). Rosyjskie Ministerstwo Obrony stwierdziło, że rosyjskie uderzenia miały na celu koncentrację sił ukraińskich w Biłohirce, Suchym Stawku i Andriiwce, co wskazuje, że wojska ukraińskie zajmują pozycje na południe od rzeki Inhulec. Źródła rosyjskie kontynuowały dyskusję na temat ukraińskich działań ofensywnych wokół Suchego Stawku i okolicznych osiedli Bezimmene, Kostromka, Wielkie Artakow i Szczastlywe.

Rosyjskie Ministerstwo Obrony i inne rosyjskie źródła nadal bagatelizowały ukraińskie operacje kontrofensywne i podkreślały, że ukraińskie siły i sprzęt zostały utracone na linii frontu w obwodzie chersońskim. Rosyjskie MON stwierdziło, że 7 września siły ukraińskie nie prowadziły działań ofensywnych na kierunku Mikołajów-Krzywy Róg. Kilku rosyjskich milbloggerów w podobny sposób skupiło się na trwających ukraińskich działaniach kontrofensywnych w obwodzie charkowskim i nie informowało o operacjach na południu w zwykły, szczegółowy sposób. Zarówno rosyjskie Ministerstwo Obrony, jak i rosyjska przestrzeń informacyjna milbloggera prawdopodobnie przekierują uwagę w najbliższych dniach na wydarzenia w obwodzie charkowskim.

understandingwar.org